Ay, kendini yavaş yavaş gösterip belirginleşmeye başlamış.
Yıldızlar gökyüzünde bir bir yerlerini alıyorlar.
Ve film başlıyor.
Gökyüzünün muhteşemliği adeta gözümü kamaştırıyor. Ne de olsa bu kadar açıktan bu kadar sessiz ilk kez görüyorum.
Sessiz dedimse insan sesi yok.
Çekirgeler ötüyor.
Doğanın doğal sesinden öte bir şey yok.
Filmin aksiyon sahnesini bekliyorum.
Bekliyorum ki bir yıldız kaysın.
Gökyüzünün bir o tarafına bir bu tarafına bakıyorum.
Gözüm hep Çoban Yıldızı’na takılıyor.
Çoban Yıldızı Ay’dan sonra gökyüzündeki en büyük yıldız.
Kayar mı, kaymıyor.
Büyük yıldızlar kaymıyor.
Büyükler sadece sönüyor, yok oluyorlar!
Ve kaydı…